1.4. Europese richtlijnen en regelgeving

1.4.1. De richtlijn overzicht

De drinkwaterrichtlijn (Richtlijn 98/83 / EG van 3 november 1998 betreffende de kwaliteit van water bestemd voor menselijke consumptie) heeft betrekking op de kwaliteit van water bestemd voor menselijke consumptie. Het doel is om de menselijke gezondheid te beschermen tegen schadelijke gevolgen van verontreiniging van water bestemd voor menselijke consumptie door ervoor te zorgen dat het gezond en schoon.

De richtlijn Drinkwater is van toepassing op: Alle distributiesystemen ten dienste van meer dan 50 mensen en het leveren van meer dan 10 kubieke meter per dag, maar ook distributiesystemen die minder dan 50 inwoners / het leveren van minder dan 10 kubieke meter per dag als het water wordt geleverd als een onderdeel van een economische activiteit;

• Drinkwater uit tankers;
• Drinkwater in flessen of verpakkingen;
• Water gebruikt in de voedselverwerkende industrie, tenzij de bevoegde nationale autoriteiten ervan overtuigd zijn dat de kwaliteit van het water niet kan invloed hebben op de gezondheid van de levensmiddelen als eindproduct.

Het Drinkwater richtlijn heeft geen betrekking op:

Natuurlijk mineraalwater als zodanig erkend door de bevoegde nationale autoriteiten, in overeenstemming met de Richtlijn 80/777 / EEG van de Raad van 15 juli 1980 betreffende de onderlinge aanpassing van de wetgevingen der lidstaten inzake de exploitatie en de handel brengen van natuurlijk mineraalwater en ingetrokken bij Richtlijn 2009/54 / EG van 18 juni 2009 betreffende de exploitatie en het in de handel brengen van natuurlijk mineraalwater.

Water dat een geneesmiddel in de zin van Richtlijn zijn 65/65 / EEG van de Raad van 26 januari 1965 betreffende de aanpassing van de bepalingen van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen inzake geneesmiddelen door vastgelegd en ingetrokken Richtlijn 2001/83 / EG inzake het gemeenschapsmerk wetboek betreffende geneesmiddelen voor menselijk gebruik.

De richtlijn van de essentiële kwaliteitsnormen op EU-niveau vastgelegd. Een totaal van 48 microbiologische, chemische en indicator parameters moeten worden gecontroleerd en regelmatig getest. In het algemeen, World Health Organization richtlijnen voor drinkwater en het advies van de Wetenschappelijke Adviescommissie Commissie worden gebruikt als de wetenschappelijke basis voor de kwaliteitsnormen in het drinkwater.

Bij het vertalen van de drinkwaterrichtlijn in hun eigen nationale wetgeving, de lidstaten van de Europese Unie kunnen bestaan aanvullende eisen, bijvoorbeeld regelen extra stoffen die relevant zijn op hun grondgebied zijn of stel hogere eisen. De lidstaten zijn niet toegestaan, echter tot een lager niveau in te stellen als het niveau van bescherming van de menselijke gezondheid moet dezelfde binnen de gehele Europese Unie.

De lidstaten kunnen, voor een beperkte tijd afwijken van chemische kwaliteitsnormen vermeld in de richtlijn. Dit proces heet "afwijking". Afwijkingen kunnen worden verleend, op voorwaarde dat het niet een potentieel gevaar voor de volksgezondheid kunnen opleveren en indien de levering van water bestemd voor menselijke consumptie in het betrokken gebied op geen enkele andere redelijke manier kan worden gehandhaafd.

De richtlijn vereist ook regelmatig verstrekken van informatie aan de consument. Bovendien, kwaliteit van het drinkwater moet worden gemeld aan de Europese Commissie om de drie jaar. De reikwijdte van de rapportage wordt opgenomen in de richtlijn. De Commissie beoordeelt de resultaten van de monitoring van de waterkwaliteit aan de normen van de drinkwaterrichtlijn en na elke rapportage cyclus produceert een samenvattend verslag, waarin de kwaliteit van het drinkwater en de verbetering ervan op Europees niveau samenvat.

Foto 1.2. Chlorinisation en pompage eenheden in een drinkwater zuiveringsinstallatie

1.4.2. Water voorraad

Drinkwatervoorziening in de EU wordt georganiseerd door het aanbod zones, dat wil zeggen, geografisch afgebakende gebieden waarin water bestemd voor menselijke consumptie afkomstig van een of meer bronnen en waarbinnen de waterkwaliteit kan worden geacht van vrijwel uniform. De richtlijn maakt een onderscheid tussen grote en kleine benodigdheden. Minimum waterkwaliteit eisen zijn gelijk voor zowel grote als kleine benodigdheden. Echter, controle-eisen verschillen en de lidstaten hoeven niet te rapporteren over de kleine benodigdheden. Ongeveer 65 miljoen mensen worden bediend door kleine waterleveranciers. Bronnen van ongezuiverd water in de EU, is watervoorziening vooral gevoed door grondwater en oppervlaktewater, met inbegrip van kunstmatige reservoirs. Waterbronnen verschillen aanzienlijk tussen de lidstaten. Overzichten zijn eerder verstrekte, en worden verzameld door Eurostat. Er zijn grote verschillen in het percentage tussen grote en kleine voorraden met veel hogere tarieven van de grondwaterbronnen voor kleine leveringen (84%). Grondwaterverontreiniging, met name door stoffen die moeilijk op te sporen, zoals pesticiden, en oppervlaktewater verontreiniging, in toenemende mate beïnvloed door de klimaatverandering (overstromingen, extreme regenval, regen overflow), kunnen problemen die worden doorgegeven aan drinkwater stellen. Een gecoördineerde monitoring van grondwater en drinkwater, samen met de invoering van aanpassing aan de klimaatverandering en verzachtende maatregelen gunstig voor veilig drinkwater zou zijn.

Foto 1.3. Een mening van een watervoorziening dam

1.4.3.Kwaliteit van het drinkwater

Om ervoor te zorgen dat het drinkwater veilig is voor menselijke consumptie, het drinken van water richtlijn stelt minimale eisen aan de waterkwaliteit. Het identificeert microbiologische en chemische parameters die een risico voor de volksgezondheid kunnen opleveren wanneer de concentraties bepaalde drempels overschrijden. Voor elk van de parameters, de richtlijn stelt maximale concentratie waarden die moeten worden nageleefd. In aanvulling op de microbiologische en chemische parameters, de richtlijn identificeert indicatorparameters ten behoeve van de vermelding van een mogelijk risico voor de volksgezondheid en dat vereist corrigerende maatregelen alleen als nader onderzoek bevestigt de gezondheid van de mens risico. Gerapporteerde gegevens van deze parameters laten zien dat kwaliteit van het drinkwater in de EU is in het algemeen zeer goed. De algemene trend is ook positief. Voor de grote voorraden, de overgrote meerderheid van de lidstaten tonen naleving tarieven voor microbiologische en chemische parameters van tussen de 99% en 100%. Voor de weinige lidstaten waaruit blijkt dat de tarieven lager dan 99%, versterkte maatregelen die genomen moeten worden om ervoor te zorgen dat alle burgers geserveerd door de betrokkene kan veilig gebruik van het drinkwater grote voorraden.

1.4.4. Afwijkingen

De richtlijn staat afwijkingen van de kwaliteit van het drinkwater normen onder zeer strikte voorwaarden en in de tijd beperkt. Deze afwijkingen mogen niet een potentieel gevaar voor de volksgezondheid kunnen opleveren en kunnen alleen worden vastgesteld als de levering van drinkwater in het betrokken gebied kan niet anders worden door enkele andere redelijke manier onderhouden. Een afwijking mag niet meer dan een periode van drie jaar. Echter, wanneer een lidstaat van mening is dat een langere periode ontheffing nodig is, kan een tweede afwijking voor een periode van maximaal drie jaar toe te kennen en het moet de redenen voor deze beslissing aan de Commissie mee te delen. In uitzonderlijke gevallen kan een lidstaat een derde afwijking van de Commissie te verzoeken. De Commissie zal in dit geval zorgvuldig te beoordelen van het verzoek en kan het verzoek ofwel weigeren of verlenen van de ontheffing voor een periode van maximaal drie jaar.

De Commissie is van oordeel dat er geen nieuwe afwijkingen van de kwaliteit van het drinkwater normen dient te worden verleend voor de bestaande watervoorziening, met uitzondering van situaties van nieuwe bronnen onvoorziene vervuiling of na de invoering van normen voor nieuwe parameters of versterkte kwaliteit van het drinkwater normen van de bestaande parameters. Voor nieuwe leveringen, kunnen uitzonderingen onder strikte voorwaarden worden beschouwd als de bronnen van verontreiniging binnen een aanvaardbare termijn en in het geval er geen alternatief voor de nieuwe voorziening is het mogelijk kan worden gesaneerd.

Uitdagingen EU-beleid voor drinkwater heeft geleid tot de ontwikkeling van een hoge kwaliteit van het drinkwater in de EU in de afgelopen decennia. Echter, om deze hoge kwaliteitseisen specifieke resterende uitdagingen te houden en aan te pakken, kan er een noodzaak om het wettelijk kader van de EU verder aan te passen zijn.

Specifieke maatregelen kunnen ook nodig te verminderen lekken in de distributienetwerken. In ongeveer de helft van de lidstaten, is meer dan 20% van schoon drinkwater verloren in het distributienet voordat het tikken van de consument bereikt, terwijl het voor sommige lidstaten het percentage is zo hoog als 60%.

1.4.5. Conclusies

De analyse bevestigt dat de drinkwaterrichtlijn bijgedragen aan een hoge kwaliteit van het drinkwater in de hele EU, zoals blijkt uit de hoge nalevingskosten niveaus met de kwaliteit van het drinkwater normen. Hoewel handhaving is bevredigend en er vooruitgang is geboekt op vele gebieden, zijn de volgende problemen en uitdagingen zijn geïdentificeerd:

• De levering van water van hoge kwaliteit, met name in afgelegen en landelijke gebieden, moet worden verbeterd. Kleine watervoorzieningen in deze gebieden vereisen specifieke risico gebaseerde benaderingen en de rol van de drinkwaterrichtlijn in deze context moeten worden onderzocht.
• Risk gebaseerde benaderingen van het beheer van grote watervoorziening zou zorgen voor meer kosteneffectieve monitoring en parameter-analyse met betrekking tot de geïdentificeerde risico's en zorgen voor een betere garanties voor de bescherming van de volksgezondheid, moeten methodologieën voor monitoring en analyse afspiegeling van de meest recente wetenschappelijke en technologische ontwikkelingen.
• Nieuwe wetenschappelijke informatie over chemische en andere parameters in verband met het drinkwater parameter lijst moet worden gezien in lijn met de lopende herziening van de WHO-richtlijnen voor drinkwater, inclusief opkomende verontreinigende stoffen.
• De moderne informatietechnologie en gemakkelijker toegang tot milieu-informatie moet worden gebruikt om meer up-to-date informatie voor de consument, en na te gaan hoe de verschillende monitoringgegevens koppelen aan rapportage en voorlichting van de consument.
• Implementatie termijnen en afwijking mechanismen zijn out-of-date en zou profiteren van een algemene update en revisie.

Een EU-brede openbare raadpleging zal een eerste stap naar een verdere grondige evaluatie van de bovengenoemde uitdagingen zijn en hoe deze het best kunnen worden aangepakt. Het kan ook aanvullende identificeren problemen die moeten worden aangepakt om ervoor te zorgen en een verdere verbetering van hoge kwaliteit van het drinkwater normen in de hele EU.